W okolicach Złotowa (obszar historycznej Krajny Złotowskiej) powstał haft krajeński, po którym zachowało się do dziś kilka eksponatów historycznych, świadczących o istnieniu hafciarskiej tradycji ludowej. Na skutek skomplikowanej historii i braku systematycznych badań etnograficznych Krajna jest jednym z nielicznych regionów w Polsce, który nie posiada naukowo udokumentowanego oraz zrekonstruowanego wzornika haftu ludowego. Jednak Krajna nie jest skazana na wykluczenie z badań naukowych lub jej ignorowanie przez badaczy. Powinna być ona penetrowana przez instytucje muzealne i badana przez naukowców. Według dr hab. Angutek konwencjonalna tradycja hafciarska na Krajnie wyrasta z więzi lokalnych i regionalnych wynikających z faktu bycia Krajniakiem. Jednak współczesne techniki sprawiają, że żmudna sztuka haftowania jest wypierana przez bardziej nowoczesne i prostsze metody rękodzielnicze, np. malowanie na porcelanie, szkle czy na tkaninie. W ostatnich latach miejscowi amatorzy dokonali samodzielnej rekonstrukcji wzorów haftu w formie tradycji wytworzonej. Efektem tego jest mnogość bardzo różniących się wersji. Wydawnictwo ma na celu ujednolicenie wzorów haftu krajeńskiego. W przypadku odmiany złotowskiej opracowanie dochowuje wierności tradycyjnym wzorom ludowym, natomiast wzory odmiany więcborskiej zostały uporządkowane i wyselekcjonowane na podstawie analizy historii tamtejszej tradycji wytworzonej.
Publikacja opatrzona nazwą „Wzory haftu krajeńskiego” zawiera 16 plansz kolorowych i 16 czarno-białych wzorów do kopiowania w formacie A3. Plansze umieszczone są w kolorowej teczce, a na obu wewnętrznych stronach teczki/okładki znajduje się opis etnograficzny i historyczny kanonu wzornictwa krajeńskiego zaczerpniętego z ornamentów hafciarskich. Ponadto dołączone są na osobnych kartach tłumaczenia tekstu polskiego na języki: angielski i niemiecki. Wzornik pozwala na korzystanie z wzorów do haftowania przez hafciarki i hafciarzy w całej Polsce, spełniając cele estetyczne i edukacyjne. W regionie Krajny występuje powszechnie oczekiwanie na graficznie, komputerowo opracowane, ujednolicone i spopularyzowane motywy i wzory haftu krajeńskiego, pozbawione współczesnych naleciałości lokalnych i wtrętów indywidualnych.
Dorota Angutek – kulturoznawca i etnolog. Adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Studia magisterskie w zakresie etnografii ukończyła w 1989 roku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1989-2000 była asystentem w Instytucie Kulturoznawstwa na UAM. Doktorat i habilitację w zakresie kulturoznawstwa uzyskała na macierzystej uczelni w 2001 i 2019 roku. Ich poprawione wersje opublikowała pod tytułem Magiczne źródło filozofii greckiej (2003) i Tradycje wytworzone rodzącej się ponowoczesności w Polsce (2018). Do innych ważniejszych prac badaczki należą książki Kulturowe wymiary krajobrazu (2013), Krajobrazy. Antologia tekstów współredagowana z Beatą Frydryczak, Haft krajeński w Więcborku. Historia i kontynuacja (2019), teczka Wzory haftu krajeńskiego ze Złotowa i Więcborka (2019), a także artykuły Rozważania nad magiczną ekwiwalencją materii i dźwięku w braminizmie i pitagoreizmie (2008), Kanadyjska antropologia zmysłów – alternatywa wobec postmodernizmu (2010). Specjalizuje się w zakresie antropologii historycznej, antropologii zmysłów, antropologii krajobrazu kulturowego tradycji wynalezionych oraz wzornictwa ludowego.
